Sæmundur G. Halldórsson

Það er með ólíkindum að íslenskir blaðamenn virðast gersamlega ófærir um að gera greinarmun á æðstu stofnunum Evrópusambandsins og óskyldri stofnun, Evrópuráðinu. Ísland er stofnaðili Evrópuráðsins í Strasborg (e. Council of Europe). Sú stofnun kemur ESB ekkert við. Æðstu stofnanir ESB eru síðan Leiðtogaráðið (e. European Council), þar sem þjóðhöfðingjar aðildarríkjanna koma saman tvisvar á ári eða þar um bil, þess á milli fer Ráðherraráðið (Council of Ministers) með aðkallandi störf.

Leiðtogaráðið og ráðherraráðið eru fulltrúar aðildarríkjanna og fara með hið eiginlega vald. Hinar tvær aðalstofnanirnar eru Framkvæmdastjórin og Þingið sem eru alríkisstofnanir (e. federal).

Donald Tusk er forseti Leiðtogaráðs Evrópusambandsins. Hann er ekki á launaskrá Evrópuráðsins, enda kemur hann hvergi að starfi þess apparats.

	Tyrkir stefna enn á aðild að ESB
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Þó að menn hafi þúsund sinnum leiðrétt endalausar rangfærslur í íslenskum fjölmiðlum halda ómenntaðir krakkar sem eru látnir snara fréttaskeytum áfram að endurtaka sömu villurnar, frétt eftir frétt, ár eftir ár. Ísland er stofnaðili að Evrópuráðinu í Strasborg. Á ensku: Council of Europe. Sú stofnun kemur ESB ekkert við! Æðsta stofnun Evrópusambandsins heitir á íslensku Leiðtogaráðið eða Leiðtogaráð Evrópusambandsins. Þar koma saman æðstu þjóðhöfðingjar ESB-ríkja. Því miður var þeirri stofnun valið nafn á frönsku og ensku sem líkist um of nafni eldri stofnunarinnar, þ.e. The European Council.

Trúlega er það grunnskilyrði fyrir ráðningu sem blaðamaður á Morgunblaðinu að hafa ekki grænan grun um uppbyggingu evrópskra stofnana. En ekki eykur þetta traust á gæði íslenskrar fréttamennsku!

	ESB miðli málum í Katalóníudeilunni
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Hvers konar fréttamennska er það að geta ekki skrifað fimm línur um Evrópu án þess að drita yfir samstarf Evrópulanda með háðsglósum eða hatursfullum myndbirtingum eins og hérna?

Morgunblaðið hefði getað orðið virðingarvert stórblað. Einu sinni var þar að finna metnaðarfulla menningarumfjöllun. Lesbókin var eitt mikilvægasta menningartímarit landsins. Síðan tóku við menn sem fannst mikilvægara að gefa út sérblöð um sjávarútveg, bílasölur og fasteignir. Síðustu árin hefur Mogginn ekki verið annað en aumkunarverður áróðurssnepill. Honum hrakar frekar en hitt. Í Danmörku eru til virðingarverð stórblöð sem styðja íhaldsmenn: Jyllandsposten og Berlingske. Í Þýskalandi Frankfurter Allgemeine Zeitung og Die Welt. Í Noregi: Aftenposten. Í Svíþjóð: Svenska Dagbladet og Göteborgs-Posten. Á Íslandi: Ekkert.

Fjölmiðill sem vill láta taka sig alvarlega hefur eina grjótharða reglu: Á milli frétta og skoðanagreina skal vera járnþil! Morgunblaðinu er gjörsamlega ókunnugt um þessa reglu. Allar "fréttir" og framsetning þeirra í orðum og myndbirtingum eru litaðar af pólitískri afstöðu ritstjórnar. Þannig dæmir þessi fjölmiðill sig úr leik.

	ESB ekki á dagskrá næstu árin
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Varðandi þessa grein þarf að athuga að íslenskir fjölmiðlamenn leita yfirleitt eingöngu til heimilda á ensku. Ameríkanar og Englendingar hafa aldrei haft nokkurn skilning á frönsku samfélagsmódeli sem leggur höfuðáherslu á trúarlegt hlutleysi ríkisins (la laïcité). Franskir lýðveldissinnar (þ.e. þeir sem leggja áherslu á það sem á vannst í byltingunni) vilja jafnan rétt fyrir alla "borgara lýðveldisins" (les Citoyens de la République). Þess vegna þarf að koma í veg fyrir að "undirhópar" (communautés) sem byggja á uppruna geri sig breiða á kostnað hins lýðræðislega nútímasamfélags. "Le communautarisme" er þess vegna höfuðóvinur lýðræðisafla. Bandaríkin (sem sértrúarhópar stofnuðu) og konungsríki eins og Bretland og Belgía fylgja þveröfugri hugmyndafræði. Fréttamenn frá þessum löndum rangtúlka þess vegna kerfisbundið alla viðleitni Frakka til að draga úr kúgun og mismunun hjá sér (með búrkubanni t.d.).

Nú er farið að bera á þessum viðhorfum innan Frakklands líka. Þar kemur þrennt til: menningaráhrif frá enskumælandi löndum (aðallega Ameríku), áhrif íslamistahreyfinga (múslimar í landinu eru 5-8 milljónir og últra-vinstrið sem finnst allt ómögulegt sem ríkjandi stjórnvöld gera á hverjum tíma og sem geta eingöngu séð múslima sem fórnarlömb. 

Í þessu ritgerðarsafni sem hér er til umræðu er talað um frelsi til að bera búrku eða mínípils! Í úthverfum franskra stórborga (og vafalaust er ástandið svipað t.d. í Belgíu og Bretlandi) eru allir íbúar undir ströngu félagslegu eftirliti. Eftirlitsstofnunin er samansett af ímömum (oft salafistum í leynilegum kjallaraholum), dópsölum og unglingsstrákagengjum. Hugmyndafræði íslamista síast niður til strákanna í einhverju perverteruðu formi. Þeir síðastnefndu stjórna með harðri hendi klæðaburði systra sinna og allra stúlkna í hverfinu (jafnvel kvenna sem ekki eru múslimar!). Þær ganga þá um í híjab eða í ólögulegum jogginggöllum sem fela kvenleg form. Ef ekki eru þær úthrópaðar sem hórur.

Ég veit um unglingsstúlkur úr þessum hverfum sem ganga í ljótum göllum í hverfinu. Um helgar taka þær RER lestina inn í París, skipta um föt á leiðinni og koma þangað sem stórglæsilegar Parísardömur! Þetta er frelsi sem þarf að berjast fyrir.

Ekki aðeins imamar, feður og eiginmenn neyða ákveðnum klæðnaði upp á múslimskar konur. Bræður líka, jafnvel yngri bræður. Ég las í frönsku blaði frásögn kennslukonu í úthverfi Parísar. Móðir nemanda kom til hennar, ekkja frá Marokkó. Hún þrælaði 15 tíma á dag sem skúringakona. Núna vildi 12 ára (!) sonur hennar neyða hana til að ganga með slæðu og hijab! Í staðinn fyrir að löðrunga strákhvolpinn leitaði hún ráðvillt til annars "átoritets" en sonar síns!

Það sem stendur upp úr eftir þennan lestur er að þessir höfundar eru alls ekki að berjast fyrir því að öðlast fullan þátt í nútímasamfélagi sem borgarar með jöfn réttindi. Þær eru að krefjast sérréttinda eða -reglna sem byggjast á trúarkreddum og í mörgum tilvikum á afturhaldssömum hefðum ættbálkasamfélaga! Að kalla þessa aktívista framfarasinna eða baráttukonur fyrir aukin réttindi er öfugmæli. Það sem hér stendur um fimm ára stjórn sósíalista (sem hafi verið versti tími fyrir múslimakonur) er út í hött. Á þessum tíma hafa múslimskir öfgamenn myrt mörghundruð manns í Frakklandi í nafni Spámannsins, gargandi Allahu Akhbar! Þó hafa múslimar orðið fyrir litlum sem engum óþægindum af hendi stjórnvalda, a.m.k. lítið meira en aðrir borgarar landsins. Hérna er Morgunblaðið að breiða út ómengaðan Salafistaáróður án þess að blaðamaður sýni nokkurn skilning á efninu eða taki krítíska afstöðu. Lélegt!

	Slæðunni svipt af fordómum
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Það er með ólíkindum að íslenskir blaðamenn virðast gersamlega ófærir um að gera greinarmun á æðstu stofnunum Evrópusambandsins og óskyldri stofnun, Evrópuráðinu. Ísland er stofnaðili Evrópuráðsins í Strasborg (e. Council of Europe). Sú stofnun kemur ESB ekkert við. Æðstu stofnanir ESB eru síðan Leiðtogaráðið (e. European Council), þar sem þjóðhöfðingjar aðildarríkjanna koma saman tvisvar á ári eða þar um bil, þess á milli fer Ráðherraráðið (Council of Ministers) með aðkallandi störf. Fundurinn í síðustu viku var fundur Leiðtogaráðs ESB, ekki Evrópuráðsins!

Leiðtogaráðið og ráðherraráðið eru fulltrúar aðildarríkjanna og fara með hið eiginlega vald.

Hinar tvær aðalstofnanirnar eru Framkvæmdastjórin og Þingið sem eru alríkisstofnanir (e. federal).