Blaðabörn! Evrópuráðið er ekki ESB-stofnun! Endurtekið efni.

Það er með ólíkindum að íslenskir blaðamenn virðast gersamlega ófærir um að gera greinarmun á æðstu stofnunum Evrópusambandsins og óskyldri stofnun, Evrópuráðinu. Ísland er stofnaðili Evrópuráðsins í Strasborg (e. Council of Europe). Sú stofnun kemur ESB ekkert við. Æðstu stofnanir ESB eru síðan Leiðtogaráðið (e. European Council), þar sem þjóðhöfðingjar aðildarríkjanna koma saman tvisvar á ári eða þar um bil, þess á milli fer Ráðherraráðið (Council of Ministers) með aðkallandi störf.

Leiðtogaráðið og ráðherraráðið eru fulltrúar aðildarríkjanna og fara með hið eiginlega vald. Hinar tvær aðalstofnanirnar eru Framkvæmdastjórin og Þingið sem eru alríkisstofnanir (e. federal).

Donald Tusk er forseti Leiðtogaráðs Evrópusambandsins. Hann er ekki á launaskrá Evrópuráðsins, enda kemur hann hvergi að starfi þess apparats.

 

Tyrkir stefna enn á aðild að ESB

Múhammeð vinsælasta drengjanafn Bretlands samkvæmt Independent

Sá eða sú sem snaraði frétt The Independent (og lét sem betur fer hlekkinn fylgja með)er því miður ekki alveg nógu fær í ensku. Ef farið er í upprunalega frétt kemur í ljós að The Independent er einfaldlega að segja að arabíska nafnið Múhameð sé vinsælasta drengjanafn í Bretlandi! Þ.e. ef öll ritform nafnsins eru talin sem eitt. Það er mjög eðlilegt að telja Mohammad, Mohammed, Muhammed, Muhammad o.s.frv. vera sama nafnið, enda eru þau öll borin eins fram! Þeir sem til þekkja vita að sérhljóðar eru ekki skrifaðir í arabísku og þannig verða hinir ýmsu rithættir til, þegar umrita á arabísk orð eða nöfn á öðrum tungumálum.

Þetta eru ekki ný tíðindi. Síðustu ár hefur komið í ljós að langvinsælasta nafn sem nýfæddum sveinbörnum er gefið í evrópskum stórborgum allt frá Osló til Rotterdam er einmitt Múhammeð í hinum ýmsu myndum. Af þessu má síðan draga vissar ályktanir um nýja íbúasamsetningu í álfunni og kannski líka um aðlögunarvilja hinna nýju Evrópubúa.

Muhammad vinsælla en William

Við eigum að styðja innflytjendur sem vilja aðlagast og setja hinum mörk!

Ástæða þessa er einföld og frekar sorgleg. Tyrkir búsettir í Evrópulöndum komu sem gestaverkamenn (Gastarbeiter)úr fátækustu og vanþróuðstu héruðum Tyrklands. Í einmitt þeim héruðum var stuðningur mestur við einræðistilburði Erdogans. Upplýst fólk býr í stórborgunum og við vestur- og suðurströndina. Þar kaus fólk gegn frumvarpinu. Sorglegt er að innflytjendur til Vestur-Evrópu hafi ekkert lært af opnum, lýðræðislegum þjóðfélögum sem tóku á móti þeim. Þeir höfðu ekki þann menningarlega bakgrunn sem þurfti. Menntafólk aðlagast alls staðar að nýjum aðstæðum. Ólæsir þorpsbúar sitja fastir í fornum hefðum og verða afturhaldssamari í útlegðinni en ef þeir hefðu verið áfram heima! Tyrkneskar verkamannafjölskyldur í Þýskalandi góna á tyrkneskt gervihnattasjónvarp og hlýða blint því sem predikað er í moskunum (sem tyrkneska ríkisstjórnin stjórnar). Aðlögun að evrópsku samfélagi er lítil sem engin.

Þeir úr þessum hópi sem brjótast til mennta og gerast gagnrýnir á feðraveldi þorpsbúanna og afturhald íslams mega búast við grófum persónuárásum frá sínu gamla samfélagi en líka frá evrópskum vinstrisinnum og fjölmenningarsinnum sem rugla allri gagnrýni á íslam saman við rasisma. Það allra sorglegasta er einmitt þetta: Að Evrópubúar sem segjast berjast fyrir framförum, friðsamlegri sambúð við fólk alls staðar að auk kvenréttinda og annarra mannréttinda skuli sjaldnast sýna samstöðu með þeim sem mest þyrftu á því að halda: Þeim ungu konum og mönnum sem vilja einfaldlega njóta þess frelsis sem vestrænt lýðræði býður og eru að brjótast undan blýþungu fargi hefðanna. Þau eiga jafnvel á hættu að vera myrt af eigin fjölskyldu til að bjarga einhverju sem í fornaldarmenningu er kallað fjölskylduheiður! En ímömum og öfgapredikurum er hampað í fjölmiðlum Evrópu, ekki þeim sem vilja einfaldlega aðlagast og þyrfti að styðja.

Það væri rökrétt að þeir brottfluttu Tyrkir, sem njóta allra kosta lýðræðis og réttarríkis í Evrópu, en kusu einræði yfir landsmenn sína í Tyrklandi, pakki nú saman föggur sínar og flytji heim í kalífatið. En ég er smeykur um að efnahagsleg velsæld haldi í þetta fólk, sem hefur ekkert skilið, þrátt fyrir áratugadvöl í lýðræðisríkjum.

Meirihluti Tyrkja í Evrópu sagði já

En hvað með fordóma íslamista gagnvart okkur?

Varðandi þessa grein þarf að athuga að íslenskir fjölmiðlamenn leita yfirleitt eingöngu til heimilda á ensku. Ameríkanar og Englendingar hafa aldrei haft nokkurn skilning á frönsku samfélagsmódeli sem leggur höfuðáherslu á trúarlegt hlutleysi ríkisins (la laïcité). Franskir lýðveldissinnar (þ.e. þeir sem leggja áherslu á það sem á vannst í byltingunni) vilja jafnan rétt fyrir alla "borgara lýðveldisins" (les Citoyens de la République). Þess vegna þarf að koma í veg fyrir að "undirhópar" (communautés) sem byggja á uppruna geri sig breiða á kostnað hins lýðræðislega nútímasamfélags. "Le communautarisme" er þess vegna höfuðóvinur lýðræðisafla. Bandaríkin (sem sértrúarhópar stofnuðu) og konungsríki eins og Bretland og Belgía fylgja þveröfugri hugmyndafræði. Fréttamenn frá þessum löndum rangtúlka þess vegna kerfisbundið alla viðleitni Frakka til að draga úr kúgun og mismunun hjá sér (með búrkubanni t.d.).

Nú er farið að bera á þessum viðhorfum innan Frakklands líka. Þar kemur þrennt til: menningaráhrif frá enskumælandi löndum (aðallega Ameríku), áhrif íslamistahreyfinga (múslimar í landinu eru 5-8 milljónir og últra-vinstrið sem finnst allt ómögulegt sem ríkjandi stjórnvöld gera á hverjum tíma og sem geta eingöngu séð múslima sem fórnarlömb. 

Í þessu ritgerðarsafni sem hér er til umræðu er talað um frelsi til að bera búrku eða mínípils! Í úthverfum franskra stórborga (og vafalaust er ástandið svipað t.d. í Belgíu og Bretlandi) eru allir íbúar undir ströngu félagslegu eftirliti. Eftirlitsstofnunin er samansett af ímömum (oft salafistum í leynilegum kjallaraholum), dópsölum og unglingsstrákagengjum. Hugmyndafræði íslamista síast niður til strákanna í einhverju perverteruðu formi. Þeir síðastnefndu stjórna með harðri hendi klæðaburði systra sinna og allra stúlkna í hverfinu (jafnvel kvenna sem ekki eru múslimar!). Þær ganga þá um í híjab eða í ólögulegum jogginggöllum sem fela kvenleg form. Ef ekki eru þær úthrópaðar sem hórur.

Ég veit um unglingsstúlkur úr þessum hverfum sem ganga í ljótum göllum í hverfinu. Um helgar taka þær RER lestina inn í París, skipta um föt á leiðinni og koma þangað sem stórglæsilegar Parísardömur! Þetta er frelsi sem þarf að berjast fyrir.

Ekki aðeins imamar, feður og eiginmenn neyða ákveðnum klæðnaði upp á múslimskar konur. Bræður líka, jafnvel yngri bræður. Ég las í frönsku blaði frásögn kennslukonu í úthverfi Parísar. Móðir nemanda kom til hennar, ekkja frá Marokkó. Hún þrælaði 15 tíma á dag sem skúringakona. Núna vildi 12 ára (!) sonur hennar neyða hana til að ganga með slæðu og hijab! Í staðinn fyrir að löðrunga strákhvolpinn leitaði hún ráðvillt til annars "átoritets" en sonar síns!

 

Það sem stendur upp úr eftir þennan lestur er að þessir höfundar eru alls ekki að berjast fyrir því að öðlast fullan þátt í nútímasamfélagi sem borgarar með jöfn réttindi. Þær eru að krefjast sérréttinda eða -reglna sem byggjast á trúarkreddum og í mörgum tilvikum á afturhaldssömum hefðum ættbálkasamfélaga! Að kalla þessa aktívista framfarasinna eða baráttukonur fyrir aukin réttindi er öfugmæli. Það sem hér stendur um fimm ára stjórn sósíalista (sem hafi verið versti tími fyrir múslimakonur) er út í hött. Á þessum tíma hafa múslimskir öfgamenn myrt mörghundruð manns í Frakklandi í nafni Spámannsins, gargandi Allahu Akhbar! Þó hafa múslimar orðið fyrir litlum sem engum óþægindum af hendi stjórnvalda, a.m.k. lítið meira en aðrir borgarar landsins. Hérna er Morgunblaðið að breiða út ómengaðan Salafistaáróður án þess að blaðamaður sýni nokkurn skilning á efninu eða taki krítíska afstöðu. Lélegt!

Slæðunni svipt af fordómum

Evrópuráðið er ekki ESB-stofnun!

Það er með ólíkindum að íslenskir blaðamenn virðast gersamlega ófærir um að gera greinarmun á æðstu stofnunum Evrópusambandsins og óskyldri stofnun, Evrópuráðinu. Ísland er stofnaðili Evrópuráðsins í Strasborg (e. Council of Europe). Sú stofnun kemur ESB ekkert við. Æðstu stofnanir ESB eru síðan Leiðtogaráðið (e. European Council), þar sem þjóðhöfðingjar aðildarríkjanna koma saman tvisvar á ári eða þar um bil, þess á milli fer Ráðherraráðið (Council of Ministers) með aðkallandi störf. Fundurinn í síðustu viku var fundur Leiðtogaráðs ESB, ekki Evrópuráðsins!

Leiðtogaráðið og ráðherraráðið eru fulltrúar aðildarríkjanna og fara með hið eiginlega vald.

Hinar tvær aðalstofnanirnar eru Framkvæmdastjórin og Þingið sem eru alríkisstofnanir (e. federal).

Ottómanar frömdu þjóðarmorð á Armenum og Grikkjum!

Á árum fyrri heimstyrjaldar, og síðustu árum Ottómaska heimsveldisins, voru framdir ólýsanlegir glæpir í Litlu-Asíu (Tyrklandi dagsins í dag). Á árunum 1912 til 1923 var markvisst reynt að myrða alla kristna menn á þessu svæði. Það þýðir að milljónir Armena og Grikkja voru myrtar. Af einhverjum ástæðum gleymist að nefna hörmungar Grikkja í þessu samhengi. Hvorki páfinn né Evrópuþingið nefndu Grikki. En tilefnið núna er að 100 ár eru liðin frá þessum fyrstu stórfelldu þjóðarmorðum 20. aldar í Evrópu. Ég hef lesið "Mein Kampf", sem tugthúslimurinn frá Braunau skrifaði í svokölluðu "varðhaldi" (Festungshaft)í Landsberg í Bayern,sem var þó varla annað en nafnið tómt. Þar vitnar hann í morð Tyrkja á Armenum og morð hvítra innflytjenda í Norður-Ameríku á frumbyggjum þar sem fordæmi sem Þjóðverjar eigi að fylgja varðandi Gyðinga! Og eftir stríð hafði engan grunað neitt í Þýskalandi.

En á þeim áratugum sem liðnir eru hafa Þjóðverjar þó breytt um stefnu svo um munar og eru í raun til fyrirmyndar í því að viðurkenna glæpi forfeðranna. Hvernig á annars að vera hægt að forðast að endurtaka sömu mistökin? Hitt öxulveldið, Japan, hefur ekkert viðurkennt eða afsakað og á því í mjög erfiðu sambandi við öll nágrannaríki, sem öll liðu fyrir glæpi japanskrar heimsvaldastefnu og fasisma í stríðinu. Sama gildir um Tyrkland sem hefur þó í áratugi reynt að fá inngöngu í Evrópusambandið!

Bæði þessi þjóðarmorð hafa verið viðurkennd sem slík af alþjóðasamtökum sem verja ofsóttar þjóðir og eru sérfræðingar á þessu sviði. 

Tyrkland sem ekki viðurkennir ábyrgð sína á þjóðarmorðum á milljónum manna á ekkert erindi í hópi siðaðra þjóða. Þetta er sannarlega ekki rasismi. Voru það ekki rasistar sem myrtu alla kristna á sínu yfirráðasvæði svo að nú eru 99% íbúa Tyrklands múslimar? Ef tyrkneska ríkið tæki sér hins vegar Þýskaland til fyrirmyndar horfði öðruvísi við. Þá væri kannski hægt að ná sáttum við helstu nágranna eins og Armeníu, Grikkland og Kýpur (sem Tyrkland hertekur að hluta!).

SJÁ: http://www.dailymail.co.uk/news/article-3044292/Genocide-Christians-blood-soaked-depravity-exceeded-today-s-atrocities-Islamic-State-100-years-Turkey-faces-global-disgust-refusal-admit-butchering-MILLION-Christians.html

Merki um vaxandi „rasisma“

Hverjir liggja í hermannagrafreitunum?

Með allri virðingu fyrir kanadískum konum og sér í lagi fyrir Margaret Atwood má kannski benda á þá staðreynd að árið 1913 er ekki saklaust. Samkvæmt greininni var þetta ár texta þjóðsöngs Kanada breytt þannig að sérstaklega var vísað til föðurlandsástar sona landsins. Getur verið að það sé hrein tilviljun að þetta gerist rétt áður en fyrri heimsstyrjöldin braust út? Ég hef séð kanadískar hermannagrafir á ýmsum stöðum í Normandie. Þar má lesa nöfn hermanna af ýmsum uppruna (m.a. íslenskum) og trúarbrögðum, en eitt eiga þau öll sameiginlegt: allt voru þetta synir Kanada en ekki dætur. Að því er ég best veit hefur aldrei gilt herskylda fyrir konur í því ágæta landi. Kannski fannst mönnum liggja meira á að æsa upp ættjarðarást í þeim sem til stóð að láta deyja fyrir föðurlandið.

Vilja kynlausan þjóðsöng

Þjóðverja vísað frá Þýskalandi???

Hið Þúsund ára ríki (sem stóð í 12 ár) hóf feril sinn á því að gera hundruð þúsunda eigin borgara brottræk úr landi sínu. Sambandslýðveldið sem var stofnað 1948 lagði því blátt bann við því að ríkið gæti tekið ríkisborgararétt af nokkrum manni. Það væri því gott að Moggi vísaði til heimilda um þessa "frétt". Á netinu er ekkert að finna um að Sven Lau hafi verið vísað úr (sínu eigin) landi, enda væri það forsíðufrétt í allri heimspressunni ef svo væri.

Vísuðu múslímaklerki úr landi

Og þó fyrr hefði verið!

Skjótið endilega þessum snargeggjaða fjöldamorðingja til Júpíters og allri klerkaglæpaklíkunni líka sem kúgar 70 milljón Írani. Þessir fantar hafa nú í rúmlega 30 ár mátt fremja fyrir augum heimsbyggðarinnar ólýsanlega viðbjóðslega glæpi gegn mannkyni án þess að nokkur hreyfi mótmælum. Í Ísrael eru samankomnir fréttaritarar frá allri heimsbyggðinni til að hneykslast yfir öllu sem þar kann að henda, þ.e. ef hægt er að kenna Gyðingum um. Hryðjuverk Hamas, Hisbolla og co. gegn börnum og unglingum og öðrum varnarlausum borgurum virðast hins vegar þykja sjálfsögð og ekki umræðu verð. Sömuleiðis man ég ekki eftir minnstu mótmælum af nokkru tagi frá hinum síhneyksluðu þegar klerkar dauðans í Teheran hengja, skjóta, sprengja, grýta eða hrinda saklausu fólki fram af björgum. Ég hef verið svo heppinn að fá að kynnast mörgum Írönum sem auðnaðist að flýja til Vesturlanda. Þetta var undantekningarlaust fluggáfað fólk sem auðgaði þau lönd sem tók við þeim með störfum sínum og persónuleika. Glæpaklíkan sem ráðskast með írönsku þjóðina er engu skárri en Hitler, Göring, Göbbels og félagar og á skilið að hljóta sömu örlög.

Forsetinn vill fyrstur út í geim

Hertakið okkur!

Athyglisvert að frjálsir, sjálfstæðir og fullvalda borgarar hins Miðafríska Lýðveldis skuli ganga um götur brjótandi og bramlandi til að mótmæla því að gamla nýlenduveldið skuli vera hætt að skipta sér af öllum þeirra málum. Nicholas Sarkozy hafði heitið því að binda endi á "ný-nýlendustefnuna", (le néocolonialisme), einnig þekkt sem "Franceafrique". Þessi stefnubreyting virðist ekki hugnast öllum sem hennar eiga að njóta. Menn hrópa: komið aftur og stjórnið okkur! Kannski dálítið líkt viðbrögðunum hjá sumum þegar Kaninn yfirgaf okkur árið 2006?

Hermenn verja sendiráð